Afrikaanse mentaliteit en gastvrijheid
Door: Simon
Blijf op de hoogte en volg Simon
25 Februari 2015 | Kenia, Bomet
Habari yako,
Even een klein zinnetje Kiswahilli om mee te beginnen. Dit wordt vaak gezegd als je iemand groet en betekent zoiets als: Hoi, hoe gaat het? Er is eigenlijk maar één antwoord op te geven en dat is mzuri (het gaat goed). Hoe kan het ook anders, het is haast een belediging om hier te zeggen dat het minder goed gaat geloof ik.
Weer een weekje verder en weer een hoop nieuwe ervaringen. Beginnend bij de natuur. Deze week werden de uitersten daarvan goed zichtbaar. De eerste weken van m'n verblijf waren enorm droog, zoals ik al eerder zei en bij het vorige verslag had het al wat geregend. Zo ook woensdag.. Ik had een meeting gehad met Esther, Ben, Kennedy en John in Mulot om de voortgang van het onderzoek en het project te bespreken. John is een Australiër, werkzaam bij Unesco-IHE en verantwoordelijk voor de monitoring en evaluatie van het MaMaSe project. Hij is nu voor drie weken in Kenya om zo alles even langs te gaan. Na deze meeting ging ik vlug nog even langs kantoor om daar te lunchen en werd ik onverwachts daarna al naar huis gebracht. Er was regen op komst zeiden ze, maar waar je dat normaal duidelijk ziet, viel het me nu nog niet op. Totdat ik een halfuur thuis was. Donkere luchten en een hoop gerommel kwam de kant van het huis op. En toen ging het regenen, keihard regenen (zie foto). Ik denk dat het zo'n twee uur flink huishield en toen langzaam weg trok. Waar ik normaal geniet van onweer was het nu zó dichtbij en hard dat ik liever binnen bleef om na de bui de omgeving in te trekken. Naast het huis was na een kwartier een krachtige modderstroom op gang gekomen die mooi de rivierbanken uit sleet (zie foto). Uiteindelijk bleek er hier 50 mm te zijn gevallen, normaal voor in het regenseizoen, maar dat begint pas over een maand.
De dagen daarna verzekerde me ervan dat het misschien toch niet zo'n slim idee is om hier een motor te kopen met het regenseizoen in het vooruitzicht. Heerlijk slippen en scheef gaan op dat ding en ook met de pickup van de farm was het een hele beleving.
Ook ben ik weer wat verder gekomen in het dierenrijk rondom het huis. De kleine apen waarvan ik dacht dat ze vorige week over het dak sprongen, blijken eekhoorntjes te zijn. Hele grappige beestjes die met gemak 3 a 4 meter de lucht in springen.
Ik heb deze week goed kennis gemaakt met de Afrikaanse mentaliteit. Zo zou ik afgelopen dinsdag om half 9 een afspraak hebben met Kennedy, dat werd een uur of 10 en om die tijd zou ik eigenlijk al met de farm manager richting Bomet vertrekken. Goed, uiteindelijk sloot dat prima aan, want hij liet om half 1 pas zijn gezicht zien. Ik vraag me af of het me frustreert of dat ik het wel prima vind. Op zich zorgt het ervoor dat je dan lekker kan babbelen over van alles en nog wat, in de tijd dat je op de volgende afspraak zit te wachten. Aan de andere kant ben je dus met 2 afspraken gelijk je hele dag kwijt en heb je eigenlijk niet zoveel behaald.
De rit naar Bomet was briljant. Het openbaar vervoer bestaat hier voornamelijk uit matatu's, dat zijn busjes waar normaal gesproken plek is voor 10/12 mensen. Ik denk dat we op het hoogtepunt met 18 mensen in het busje zaten, waar vervolgens de stereo keihard aan staat en de ramen potdicht zitten. Lekker knus en nog warmer dan het al is :)!
Wat betreft het onderzoek is er afgelopen week niet gek veel vooruitgang geboekt. Ik heb vooral dubbel werk gedaan door alle opbrengsten van het afgelopen jaar op een rijtje te zetten. Bij het navragen bij een van de medewerkers was dit nog niet beschikbaar. Tot eind van de week, toen de manager kwam aanzetten met een document waar alles al schitterend op een rijtje was gezet. Altijd fijn als mensen daar aan het einde van de week mee aan komen.. Verder was het bezoek van John aan de farm wel een welkome aanvulling. Ik had al uit m'n hoofd gezet dat het te duur zou zijn om 3 pivots een dummy rondje te laten draaien, zodat ik kan kijken hoe efficiënt ze werken. John is echter van het 'nee heb je, ja kun je krijgen' principe en waagde een poging naar de mogelijkheid hiervan. Tot m'n grote verrassing werd hier zeker niet negatief op gereageerd en gaan we dit waarschijnlijk doorzetten!!
Zondag was een heerlijke dag om bij te komen van afgelopen week. Het zijn drukke dagen en ook op de zaterdag werk ik meestal door. Dan is het heerlijk om op zondag lang uit te slapen en voor een lange wandeling door de natuur te gaan. Inmiddels is Hilde (een medestudente van de WUR) aangekomen om haar onderzoek ook op Mara Farming uit te voeren en zij verblijft ook in het guesthouse. Het is gelijk een stuk drukker hier, maar misschien komt dat omdat ik al wat gewend was aan het rustige bestaan hier. De wandeling door de omgeving levert schitterende plaatjes op van de dieren en de natuur, hoewel de meest mooie vogels zich niet zo snel laten vangen voor een plaatje omdat ze weg vliegen of zich verschansen in een van de ingenieus aangelegde vogelnestjes (zie foto's). Tijdens de wandeling zijn we ook een heleboel hilarische instructiebordjes tegengekomen. Niet per se om wat er op staat, maar vooral de plek waar ze hangen. Zo staat er in de middle of nowhere een bordje als verzamelplaats bij brand en is het overduidelijk dat de wc op de foto niet echt meer te gebruiken is..
De wandeling eindigde bij de avocado-velden waar een aantal bewakers hun vaste stek innemen. Inmiddels weet iedereen hier in de buurt wie mister Simon is en uiteraard moeten ze dan op de foto. Daarna hebben we genoten van een heerlijk Afrikaanse lunch, bereid door de enige vrouwelijke bewaker in de hele omtrek.. Tja het verschil moet er zijn ;) Maar het is echt geweldig, als je daar zit, zeeën van tijd, middenin de natuur en dikke lol met een paar mensen! Ze hebben het voornemen om voor mij een Afrikaanse vrouw uit te zoeken, zodat ik hier in Kenya blijf. Daarbij gaan ze een grote lap grond voor me kopen en een mooi huis laten bouwen, lijkt me geen slechte deal ;) Hilde is inmiddels ongeveer 3x door dezelfde jongen ten huwelijk gevraagd haha. Hij wist namelijk te vertellen dat het hier normaal is om 3/4 vrouwen te hebben en hij had er nu pas twee, werk aan de winkel dus. Ze krijgt een kip mee naar Nederland als blijk van zijn grote liefde en volgende week met de lunch zal er ook een geslacht worden.
Hopelijk lukt het deze keer om alle foto's te uploaden, dat wil nog wel eens mislukken door de slechte internetverbinding.
Salamu (groeten) en tot snel,
Simon
Even een klein zinnetje Kiswahilli om mee te beginnen. Dit wordt vaak gezegd als je iemand groet en betekent zoiets als: Hoi, hoe gaat het? Er is eigenlijk maar één antwoord op te geven en dat is mzuri (het gaat goed). Hoe kan het ook anders, het is haast een belediging om hier te zeggen dat het minder goed gaat geloof ik.
Weer een weekje verder en weer een hoop nieuwe ervaringen. Beginnend bij de natuur. Deze week werden de uitersten daarvan goed zichtbaar. De eerste weken van m'n verblijf waren enorm droog, zoals ik al eerder zei en bij het vorige verslag had het al wat geregend. Zo ook woensdag.. Ik had een meeting gehad met Esther, Ben, Kennedy en John in Mulot om de voortgang van het onderzoek en het project te bespreken. John is een Australiër, werkzaam bij Unesco-IHE en verantwoordelijk voor de monitoring en evaluatie van het MaMaSe project. Hij is nu voor drie weken in Kenya om zo alles even langs te gaan. Na deze meeting ging ik vlug nog even langs kantoor om daar te lunchen en werd ik onverwachts daarna al naar huis gebracht. Er was regen op komst zeiden ze, maar waar je dat normaal duidelijk ziet, viel het me nu nog niet op. Totdat ik een halfuur thuis was. Donkere luchten en een hoop gerommel kwam de kant van het huis op. En toen ging het regenen, keihard regenen (zie foto). Ik denk dat het zo'n twee uur flink huishield en toen langzaam weg trok. Waar ik normaal geniet van onweer was het nu zó dichtbij en hard dat ik liever binnen bleef om na de bui de omgeving in te trekken. Naast het huis was na een kwartier een krachtige modderstroom op gang gekomen die mooi de rivierbanken uit sleet (zie foto). Uiteindelijk bleek er hier 50 mm te zijn gevallen, normaal voor in het regenseizoen, maar dat begint pas over een maand.
De dagen daarna verzekerde me ervan dat het misschien toch niet zo'n slim idee is om hier een motor te kopen met het regenseizoen in het vooruitzicht. Heerlijk slippen en scheef gaan op dat ding en ook met de pickup van de farm was het een hele beleving.
Ook ben ik weer wat verder gekomen in het dierenrijk rondom het huis. De kleine apen waarvan ik dacht dat ze vorige week over het dak sprongen, blijken eekhoorntjes te zijn. Hele grappige beestjes die met gemak 3 a 4 meter de lucht in springen.
Ik heb deze week goed kennis gemaakt met de Afrikaanse mentaliteit. Zo zou ik afgelopen dinsdag om half 9 een afspraak hebben met Kennedy, dat werd een uur of 10 en om die tijd zou ik eigenlijk al met de farm manager richting Bomet vertrekken. Goed, uiteindelijk sloot dat prima aan, want hij liet om half 1 pas zijn gezicht zien. Ik vraag me af of het me frustreert of dat ik het wel prima vind. Op zich zorgt het ervoor dat je dan lekker kan babbelen over van alles en nog wat, in de tijd dat je op de volgende afspraak zit te wachten. Aan de andere kant ben je dus met 2 afspraken gelijk je hele dag kwijt en heb je eigenlijk niet zoveel behaald.
De rit naar Bomet was briljant. Het openbaar vervoer bestaat hier voornamelijk uit matatu's, dat zijn busjes waar normaal gesproken plek is voor 10/12 mensen. Ik denk dat we op het hoogtepunt met 18 mensen in het busje zaten, waar vervolgens de stereo keihard aan staat en de ramen potdicht zitten. Lekker knus en nog warmer dan het al is :)!
Wat betreft het onderzoek is er afgelopen week niet gek veel vooruitgang geboekt. Ik heb vooral dubbel werk gedaan door alle opbrengsten van het afgelopen jaar op een rijtje te zetten. Bij het navragen bij een van de medewerkers was dit nog niet beschikbaar. Tot eind van de week, toen de manager kwam aanzetten met een document waar alles al schitterend op een rijtje was gezet. Altijd fijn als mensen daar aan het einde van de week mee aan komen.. Verder was het bezoek van John aan de farm wel een welkome aanvulling. Ik had al uit m'n hoofd gezet dat het te duur zou zijn om 3 pivots een dummy rondje te laten draaien, zodat ik kan kijken hoe efficiënt ze werken. John is echter van het 'nee heb je, ja kun je krijgen' principe en waagde een poging naar de mogelijkheid hiervan. Tot m'n grote verrassing werd hier zeker niet negatief op gereageerd en gaan we dit waarschijnlijk doorzetten!!
Zondag was een heerlijke dag om bij te komen van afgelopen week. Het zijn drukke dagen en ook op de zaterdag werk ik meestal door. Dan is het heerlijk om op zondag lang uit te slapen en voor een lange wandeling door de natuur te gaan. Inmiddels is Hilde (een medestudente van de WUR) aangekomen om haar onderzoek ook op Mara Farming uit te voeren en zij verblijft ook in het guesthouse. Het is gelijk een stuk drukker hier, maar misschien komt dat omdat ik al wat gewend was aan het rustige bestaan hier. De wandeling door de omgeving levert schitterende plaatjes op van de dieren en de natuur, hoewel de meest mooie vogels zich niet zo snel laten vangen voor een plaatje omdat ze weg vliegen of zich verschansen in een van de ingenieus aangelegde vogelnestjes (zie foto's). Tijdens de wandeling zijn we ook een heleboel hilarische instructiebordjes tegengekomen. Niet per se om wat er op staat, maar vooral de plek waar ze hangen. Zo staat er in de middle of nowhere een bordje als verzamelplaats bij brand en is het overduidelijk dat de wc op de foto niet echt meer te gebruiken is..
De wandeling eindigde bij de avocado-velden waar een aantal bewakers hun vaste stek innemen. Inmiddels weet iedereen hier in de buurt wie mister Simon is en uiteraard moeten ze dan op de foto. Daarna hebben we genoten van een heerlijk Afrikaanse lunch, bereid door de enige vrouwelijke bewaker in de hele omtrek.. Tja het verschil moet er zijn ;) Maar het is echt geweldig, als je daar zit, zeeën van tijd, middenin de natuur en dikke lol met een paar mensen! Ze hebben het voornemen om voor mij een Afrikaanse vrouw uit te zoeken, zodat ik hier in Kenya blijf. Daarbij gaan ze een grote lap grond voor me kopen en een mooi huis laten bouwen, lijkt me geen slechte deal ;) Hilde is inmiddels ongeveer 3x door dezelfde jongen ten huwelijk gevraagd haha. Hij wist namelijk te vertellen dat het hier normaal is om 3/4 vrouwen te hebben en hij had er nu pas twee, werk aan de winkel dus. Ze krijgt een kip mee naar Nederland als blijk van zijn grote liefde en volgende week met de lunch zal er ook een geslacht worden.
Hopelijk lukt het deze keer om alle foto's te uploaden, dat wil nog wel eens mislukken door de slechte internetverbinding.
Salamu (groeten) en tot snel,
Simon
