Ondergedompeld in de Indiase cultuur

Hallootjes,

Met weer ongeveer twee voorbije weken, tijd voor een nieuw verslag. Deze is minder gevuld met onderzoek gerelateerde materie, maar zal jullie bij praten over alle gebruiken omtrent omgangsvormen, huwelijk, het verdienen van geld etc. Houd bij het lezen van het verslag ‘Incredible India’ in gedachten, nog steeds verbaas ik mij over een hoop dingen…!

Allereerst het fenomeen Prof. PARK Raju (mijn lokale begeleider): wat een man is dat haha! In het vorige verslag, geschreven toen hij net 2 dagen terug was uit USA, heb ik hem gekarakteriseerd als een autoritaire man. Dat blijft nog steeds staan, hoewel ik afgelopen weken ook een heel ander persoon heb gezien, in meerdere opzichten hilarisch. Wanneer je naast deze man zit en met hem praat over hoe het is om hier te zijn, weg te zijn van thuis en een nieuwe cultuur te ontdekken, begint hij je door je haar te aaien, over je rug en wangen om je gerust te stellen. Ik ben immers zijn tweede zoon, vanaf dag 1 dat ik hem ontmoette, dus hij behandelt mij ook als zijn kind. Werkelijk, op zo’n moment weet je even niet waar je het moet zoeken hahaha..
Hij, en zijn vrouw, zijn echt schatten van mensen. Opnieuw een grote zegen na Sammy en zijn gezin in Kenia! Zijn vrouw lacht eigenlijk continu, probeert hier en daar wat Engelse woorden en is enorm zorgzaam (en bezorgd) als het gaat om het voedsel aspect. Na mijn eerste bezoek bij hun thuis ging ik dan ook weg met een tas vol chocolaatjes, koekjes en andere snacks. Zoals ze zei: de zoon wordt hier eerst bediend, daarna pas de man. Binnenshuis heeft de vrouw dus duidelijk de broek aan, aangezien er ook commando’s via de telefoon worden doorgegeven over naar welk restaurant ik gebracht moet worden.. En ik krijg nu iedere dag een zogenaamde custard apple (zie foto), dat is echt verrukkelijk!

De aanwezigheid van PARK Raju brengt zichtbaar leven in de brouwerij, ook als het gaat om het leren van de Indiase cultuur en gebruiken. Afgelopen week was er een groot hindoe festival waarbij de meeste mensen vrij waren vanaf zaterdag t/m woensdag. Afgezien van dat mij dit een dag van tevoren werd meegedeeld en ik dus geen reisje meer kon plannen, nam hij me voor een paar dagen mee het veld in. We gingen onder andere op bezoek bij zijn moeder in zijn geboorteplaats en bezochten daar ook enkele garnalenkwekerijen (zie foto’s). Dé manier om veel geld te verdienen hier! De opbrengst van 1 hectare garnalenvijver is 10x de opbrengst van 1 hectare rijst. Dat betekent ong. €3300, wat een hoop geld is voor hier! Het is daarom niet gek dat op heel veel plekken in het onderzoeksgebied rijstvelden worden omgebouwd naar vijvers. Het is een middel van ontwikkeling, een middel van armoede naar welstand.
Naast dat dit interessant is voor mijn onderzoek, was dit bezoek vooral ook een goede manier om weer allerlei grappige gewoonten te horen.
Zo kregen we die dag een trouwkaart van een ‘Raju-lid’ (zie foto), wat het gesprek over de bruidsschat naar voren bracht. Dit proces typisch reflecteert de man gedomineerde samenleving hier. Waar wij van vroeger gewend zijn dat de bruidsschat wordt geschonken door de familie van de bruidegom is het hier precies andersom. De familie van de bruid betaald dus, zowel in de vorm van geld als in de vorm van land. En binnen de hogere kasten, loopt dit al snel op tot miljoenen (!) rupees.. Daarnaast is het ook gebruikelijk dat ong. 10% van de bruidsschat gaat naar iedere zus die de bruidegom heeft. Dat is in mijn ogen dan weer tegenstrijdig, aangezien je verwacht dat er dan een deel naar de broers van de bruidegom gaat ;). Daarnaast kan ik melden dat de ouders van Raghuram (waarmee ik veel samenwerk) hebben ingestemd met het voorstel van de schoonfamilie, en er dus volgend jaar een trouwerij aan gaat komen haha.
Een ander gebruik hier is om de 11e verjaardag van zowel een zoon als dochter groots te vieren, maar dan ook echt groots. Afgelopen week bezochten we zo’n ceremonie met ong. 600 aanwezigen, die ook nog allemaal mee knabbelen aan een lunch.

Vlak na het vorige verslag ben ik bij een lokale kerkdienst geweest in de lokale taal Telugu. Ook al kon ik van de preek niet zoveel meekrijgen afgezien van het meelezen van de Bijbelteksten, was het bij het zingen wel raak. Dit werd namelijk afgewisseld met Engelse worship, waar ik aardig wat nummers van kende. Dit was samen met Praveen (zie foto). Hij is een assistent professor op het engineering college, en stuurt mij dagelijks Bijbelteksten door en op zondag vaak een samenvatting van de preek. Binnenkort hopen we weer te gaan, en dan een Engelse dienst.

Tegenwoordig word ik overigens op straat ook herkend door mensen van buiten de campus, aangezien er een artikel over mij in de lokale krant heeft gestaan met foto (zie foto). Deze krant wordt verspreid door het hele district, hier wonen zo’n 85 miljoen mensen.

Tot slot over het onderzoek het volgende: na een hoop tegenslag en moeite bij het vinden van de data in de afgelopen weken, zakte de moed meerdere malen tot heel ver in het puntje van m’n slippers (schoenen heb ik hier namelijk nog maar 2 dagen aan gehad ;)). Ik heb vaak wakker gelegen, of ik had juist moeite met opstaan omdat ik geen zin en motivatie had voor de nieuwe dag. Het onderzoek boekte dan ook maar mondjesmaat progressie. Tot gisteren, toen ik een hele bruikbare set met regenvaldata kreeg toegestuurd (iets waar we al ong. 3 weken naar op zoek waren) en ik een programma vond om satellietfoto’s te downloaden. Beiden maakte dat m’n dag niet meer stuk kon en bieden bovenal veel potentie voor het verdere verloop van het bouwen van het model. Komende week moeten namelijk al de eerste resultaten worden toegevoegd aan de paper die ik heb geschreven voor in het conferentieboek voor de conferentie op 27 en 28 oktober. Iets waar iedereen nu alweer vol mee in de weer is..!

Met de groet van een van mijn dierenvrienden Knabbel (zie foto) eindig ik dit verslag en ga ik over tot de orde van de dag,
Simon