Prakruthi devo bhava: nature is god - Reisverslag uit Bhīmavaram, India van Simon - WaarBenJij.nu Prakruthi devo bhava: nature is god - Reisverslag uit Bhīmavaram, India van Simon - WaarBenJij.nu

Prakruthi devo bhava: nature is god

Door: Simon

Blijf op de hoogte en volg Simon

10 December 2016 | India, Bhīmavaram

Ha familie en vrienden,

Bovenstaand gezegde, ook wel vertaald als God is nature, is de afgelopen dagen en weken aan den lijve ondervonden! Afgezien van de overvolle steden, drukke (en soms vieze) treinen, heeft India vooral veel natuur te bieden. Dat komt goed uit als je iemand bent die in de natuur tot rust kan komen en daar uitermate kan genieten.

De afgelopen weken zijn er veel veldbezoeken afgelegd, zijn er veel uurtjes besteed in treinen of het wachten daarop en is er veel gefocust op het goed afronden van het onderzoekgedeelte in India. Zo is er opnieuw een bezoek gebracht aan Kolleru Lake. Ditmaal niet om de achteruitgang daarvan te bekijken, maar vooral om de pracht van het meer te bewonderen. Dit is te vinden in Kolleru Lake Wildlife Sanctuary, of ook wel vogelparadijs genoemd. En dat is zeker niet misplaatst. Prachtig om te zien hoe verscheidene vogelsoorten samenkomen en zo een rustplaats vinden voor de lange tochten die zij afleggen (zie foto). Die dag werden we vergezeld door een groepje studenten dat een klein rapport hoopt te schrijven over Kolleru Lake, dus werden er ook nog andere plekken van het meer bezocht. Hier konden we onder andere de traditionele manier van vissen bekijken (zie foto). Veelal zie je deze vissersmannen in uitgeholde boomstammen van de kokosboom, een mooi gezicht!
Over het studentenrapport: plagiaatcheck moeten ze hier nog uitvinden. Het is dus vaak het geval dat studenten de foto’s in het rapport van het groepje van vorig jaar veranderen, evenals de data en de namen, en het vervolgens weer inleveren. Over de onderzoeksskills die ze hierbij opdoen valt dus enkel te zeggen dat ze erin slagen het rapport van de groep van een voorgaand jaar te vinden. Een hele prestatie :P. Oh.. en met dit her-inleveren van het rapport ronden ze hun BSc af. Voor de luie student: ga dus naar India, en je kunt je papiertje na 4 jaar zonder bloed, zweet of tranen ophalen. Okee.. vanwege het klimaat zal je misschien af en toe wel zweten, maar dat is geen straf.

Een ander bezoek afgelegd in de afgelopen weken was naar de Drainage Division in Krishna District. Zoals bij veel bezoeken, was ook dit kantoortje weer een grote ongeorganiseerde chaos (zie foto). Weinig dingen op overheidsniveau gebeuren hier digitaal, wat zorgt voor enorme papier rompslomp, dat in veel gevallen al in een zekere staat van ontbinding is ;). In deze hopen papier moeten ze dan nog de data zien te plukken die relevant is voor mij, steeds opnieuw blijkt dit een grote uitdaging… Deze bezoeken worden voornamelijk afgelegd met de trein, veelal leuke tripjes tussen de rijstvelden door, hoewel die ene prachtige oude auto nog steeds gruwelijke aantrekkingskracht heeft (zie foto)!

Tussen alle druktes door, hoop ik savonds wat tijd over te houden om af en toe wat kleding te wassen. In tegenstelling tot de eerste weken ben ik dat maar zelf gaan doen, aangezien ik m’n T-shirts ongeveer twee keer zo lang en 1,5 zo breed terug kreeg van de wasserij. Wasmachines kennen ze hier niet, wassen gebeurt hier langs de kanalen en drains, en gaat niet zonder slag of stoot (letterlijk). De kleding wordt hier namelijk uitgeslagen op rotsen of stenen, het beoogde effect daarvan is mij nog steeds een raadsel Tot nu toe ben ik niet verder gekomen dan het vermoeden dat de vuile deeltjes misschien zo schrikken van die klappen dat ze de kleren loslaten.. :P Aangezien mijn kamer helaas niet is voorzien van een veranda of een balkon om de kleren te drogen, heb ik daar iets op gevonden. De kleding hang ik op aan de waaier, en de airconditioning doet vervolgens de rest (zie foto).

Na het harde werken, was er gelukkig afgelopen week tijd voor ontspanning. Al vanaf week 1 had ik oa Professor PARK Raju erop voorbereid dat ik de laatste twee weken wat andere plekken van India wilde zien, maar dit bleek voor hem erg moeilijk in meerdere opzichten. Allereerst zijn oneindige bezorgdheid en het wantrouwen in de mensheid dat er voor zorgde dat weinig plekken door de keuring heen kwamen en dus met een bezoek konden worden vereerd. Daarnaast de wispelturigheid die ervoor kan zorgen dat zijn mening over een bepaalde plek binnen 5 minuten kan veranderen. Dit zorgde ervoor dat ik ongeveer 1 à 2 weken van tevoren groen licht kreeg om überhaupt na te mogen denken over het maken van een trip. Om een lang verhaal kort te maken: dit bleek erg kort dag waardoor een trip naar Kerala Backwaters of Sundarban Tiger Reserve aan mijn neus voorbij gingen. De eerste aangezien er vanuit het hele land in het zwart geklede hindoes richting Kerala trekken om een bepaalde tempel te bezoeken, de tweede aangezien het regelen van een boottrip door de mangrovebossen niet meer gepland konden worden. Wat overbleef, was een trip naar Araku Valley. Dat klinkt niet positief en hierin overheerst teleurstelling, maar dat reflecteert een beetje mijn gevoel op dat moment. Achteraf gezien was dit echter meer dan geweldig en bewijst het eens te meer dat je van tevoren niet weet welke ervaringen je te wachten staan als je een bepaald avontuur aan gaat.

Araku Valley is namelijk een schitterende plek, uitermate geschikt om tot rust te komen en je een te voelen met de natuur. Het is ook een plek die niet overladen is met toeristen (zoals het geval is bij Kerala en Sundarban), en is een van de plekken met onontdekte schoonheden. Veel mensen vinden schoonheid daar waar iedereen naartoe gaat, maar daarmee ga je vaak voorbij aan de schoonheid die je kunt vinden als je gewoon eens van het padje gaat. Dat is niet het padje af richting drank, en drugs, maar het padje af van de grote weg. Zo kom je terecht op mooie uitzichtpunten, of middenin rijstvelden die gemaakt zijn door de lokale stammen die hard hebben gewerkt aan zogenoemde ‘terrassen’. Werkelijk, dat is een magnifiek gezicht en moeilijk uit te leggen of te vangen in foto’s. Toch heb ik dat hier en daar geprobeerd. Onder andere tijdens de treintrip naar het plaatsje Araku, dit is al een safari op zichzelf.
In de buurt van Araku Valley hebben we de Borra Caves bezocht. In tegenstelling tot de rustieke omgeving van de rijstvelden, zijn die grotten overladen met toeristen. En waar de Indiërs houden van rijke kleuren, is dit ook te zien in de verlichting van de grotten (zie foto’s). Niet per se mijn smaak, maar dat doet er niet toe ;).

De terugweg vanaf Araku Valley liep via Kakinada, waar alsnog een mangrovebos werd bezocht. Dit is na Sundarban het grootste mangrovebos, dus mooi om mee te pikken. Voor degenen die niet bekend zijn met mangroves: het speciale van deze bossen is dat ze vormen op de plekken waar zout en zoetwater mixen. Zo kunnen ze ervoor zorgen dat de impact van een eventuele vloedgolf of tsunami wordt verminderd en gaat het erosie van de kust tegen.
Na Kakinada werd nog een van de hoogtepunten bezocht: Godavari River. Niet voor niets wordt deze rivier ‘Mighty Godavari River’ genoemd, ongelofelijk groot en breed en er is geen rivier in Europa die ook maar een klein beetje bij deze rivier in de buurt komt. Wederom geldt hier dat de foto’s niet kunnen vangen hoe enorm groot deze rivier is! In 1850 wist Sir Arthur Cotton (een Brit die hier wordt vereerd als een god) de kracht van deze rivier in te perken met een van de grootste delta werken ter wereld: de Sir Arthur Cotton Barrage. Een dam van zo’n 3,5 km, die ervoor zorgde dat de gehele delta van de Godavari River geïrrigeerd kon worden. Tot vandaag profiteren daar nog steeds miljoenen mensen van en zorgt dat ervoor dat een groot gedeelte van de honger en armoede uit het gebied is verdwenen.

De afsluiting van deze mooie trip vond gisterenavond plaats bij Rambabu thuis, die meer dan verwelkomd werd door zijn vrouw en kids, die hem de hele week hadden moeten missen ;) Met deze afsluiting is dan ook de laatste week ingegaan van mijn verblijf in India. Hopelijk staan de komende dagen in het teken van relaxen en langzaam afscheid nemen. Woensdagavond hoop ik richting Hyderabad te vertrekken, waar donderdagavond de vlucht richting Delhi gepland staat, vrijdagmiddag de vlucht richting Parijs en zaterdagochtend de vlucht naar Amsterdam.

Wellicht voor de laatste keer een groet uit India,
Simon

  • 18 Februari 2017 - 19:34

    Lakshmi Sai Kumar :

    it seems you completely forget me in this article .....the one you suggested you araku and Prakruthi Devo Bhava......Hope all is well with you .....Kumar
Simon

Actief sinds 17 Jan. 2015
Verslag gelezen: 1705
Totaal aantal bezoekers 12886

Voorgaande reizen:

02 September 2016 - 17 December 2016

Onderzoek Bhimavaram, India

30 Januari 2015 - 30 April 2015

Stage MaMaSe

Landen bezocht: