Halverwege stage: safari naar de Masai Mara!

Ha rafiki (vrienden),

Voordat ik dit verslag begin moet ik even het volgende kwijt: wat is het ontzettend tof te merken dat er zoveel mensen de verslagen lezen en wat is het heerlijk om leuke mailtjes en reacties te krijgen. Ik wil in ieder geval via deze weg even laten weten dat ik daar erg van geniet :)!

Inmiddels ben ik aan dag 47 van stage begonnen, wat gaat dat enorm snel! Hoewel, dat zeg ik nu, maar er zijn ook momenten dat ik het gevoel heb hier al heel lang te zitten. Dat is niet altijd als ik even een dipje heb, maar ook in hoe je al bent aangepast. 'Openbaar vervoer', onderhandelen op de markt en contact maken met mensen is geen probleem meer en ook het gevaar afgezet te worden is significant geslonken. Daarnaast ben ik gaan houden van het constante (warme) klimaat. Elke dag is voorspelbaar, warm en zonnig. Ik weet ook dat ik dit nu nog veilig kan zeggen, omdat het regenseizoen nog steeds op zich laat wachten ;). Ik leer hier veel van de gastvrijheid van mensen, en de wil en drive om enorm hun best te doen voor hun gast(en). Zelfs het kleine beetje dat ze hebben, delen ze toch. Ik betrap mezelf er op het vaak voor mezelf te houden.
Het verlangen naar thuis is anders geworden. Het is geen verlangen naar comfort qua hygiëne of de zakelijkheid en strakke planning, geen verlangen naar het 24/7 bereikbaar zijn of de keuzestress in de supermarkt. Het is prima hier wat betreft de eenvoudigheid, wassen in een teiltje (ok, af en toe geen water is wat minder), wat minder diversiteit in eten, rust in de natuur, geen statuscultuur, minder prestatiedruk en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het verlangen naar thuis bevindt zich vooral in de ontspanningshoek: het muziek maken met anderen, de geloofsgesprekken en het heerlijk thuiskomen en af en toe lekker bankhangen ;). Terugkijkend op afgelopen weekend heb ik het laatstgenoemde ook in Kenya mogen ervaren. Ik merk dat dat me weer helemaal heeft opgeladen, en dat ik er deze week echt weer met volle energie tegen aan kon (en komende weken kan).

Zoals ik al vertelde stond er afgelopen maandagmiddag een gesprek op het hoofdkantoor van Mara Farming gepland. Maandagochtend kon ik dan ook rustig opstarten en langzaamaan richting Karen vertrekken (een van de grotere delen van Nairobi). Het kantoor is echt een schitterend gebouw, wat in schril contrast staat met de farm office. Ook het slag mensen wat er rondloopt is compleet verschillend. Jasje, dasje of jurkje met enorme hakken. Ik was er op tijd zodat ik rustig even kon rondkijken en kon bijpraten met Esther. In de middag had ik een gesprek met James. James is een van de mede eigenaren en ontfermt zich over de productietak van het bedrijf. Hij stond erg open om me te woord te staan en was verbaasd en verrast bij het horen dat ik niet alleen maar voor het project op de farm rondstruin. Toen ik vertelde dat er aan het eind ook een aanbevelingsrapport voor de farm ligt en ik daar veel meer uit kan halen als ze eens wat meer meewerken, was ik vervolgens verrast met de reactie dat alles op alles zou worden gezet dat te realiseren. Zo werd de hoofd inkoop erbij gehaald voor alle dingen die ik nodig heb en werd de algemeen manager even duidelijk gemaakt dat ie me wel moest assisteren op de farm. Ook wat betreft de eerste voorlopige aanbevelingen die ik kon doen was hij al erg enthousiast. Bijvoorbeeld over permanente vochtmeters: doe maar een voorstel voor wat je denkt dat geschikt is, dan zoeken wij de beste deal. Daarmee hoef je niet te wachten tot aan het eind van de stage.
Al met al dus mooie en grote beloften, waarmee eigenlijk alle hulp wordt toegezegd in de weken die ik nog heb. Nu is het spannend of dat ook waargemaakt kan worden..! De rest van de week was namelijk nog niet echt heel veel anders dan voorgaande weken. Ik heb ongeveer de hele week gewacht op een gesprek met de 'irrigation manager', maar die was zogenaamd druk en had geen tijd mij te woord te staan. George dacht dat het eerder lag aan het gebrek aan zin om er moeite in te stoppen. Ook waren afgelopen donderdag de potten nog niet binnen..

En dat is een makkelijk bruggetje naar het mooiste van dit verslag: het weekend begon namelijk voor afgelopen week op vrijdag. Last minute (donderdagochtend) hadden Hilde en ik nog even een safari geregeld voor een weekend naar Masai Mara National Reserve. Dit bestond uit 3 dagen, 2 nachten in/rondom het park. Beginnend met een game drive op vrijdagmiddag. Zoals al weken, was ook vrijdag het weer uitstekend. Strak blauwe lucht en goede temperatuur. Bij uitstek geschikt om in ons safaribusje het park in te crossen. Wanneer je de gate gepasseerd bent kun je na 10meter al een enorme diversiteit aan dieren spotten. Gazelles, pumba's (soort wildzwijntjes), zebra's en gnoes. Deze diersoorten ga je al snel als 'normaal' beschouwen en de vrijdagmiddag drive was dan ook om langzaam op te bouwen. Na de 'normale' dieren kwam een groep giraffen die op hun gemak over open veld wandelden. Twee mannetjes waren nog aan het vechten om een vrouwtje, wat zorgt voor wat worstelen en slingeren met de lange nek.
De giraffen werden opgevolgd door een groep olifanten die zich, zoals het ideaalbeeld, middenin een waterrijk gebied bevonden. Écht heel gaaf om die van zó dichtbij te kunnen zien, en dan zijn het echt machtig grote beesten! Na de olifanten was het tijd voor..: de leeuw. Het was er deze keer maar één, waarschijnlijk was ze verlaten door haar familie omdat ze te zwak was. Gewond aan haar poot probeerde ze beschutting te zoeken in de bosjes, maar ze rijden hier met zoveel auto's rond dat dat lastig is. Voorzichtig loerde ze dan ook over de rand van het bosje, en daarbij werd duidelijk dat haar aan haar jachtinstinct niks mankeerde: de voorbij lopende zebra werd dan ook gevolgd totdat die uit het gezichtsveld verdwenen was.
Goed, dat was de 'oogst' van ruim 2uur in het park. En ik kan je vertellen: dat is echt heel gaaf om mee te maken! Maar nog niets vergeleken met zaterdag: de volle dag 'op jacht naar de big five'. Aan het begin was ons al duidelijk gemaakt dat het waarschijnlijk heel lastig zou worden om een neushoorn te gaan zien. Deze zijn erg schuw en laten zich niet zo snel zien overdag. En ook de luipaard zou een lastige opgave worden, maar daar was nog wel een zoektocht naar te wagen.
Dag 2 beloofde dan ook veel goeds, en die beloften werden ook ingelost! Tijdens deze dagtocht werden we echt van het ene prachtige tafereel, naar het nog mooiere gebracht. Nog geen 10 minuten in het park of onze chauffeur spotte al wat leeuwen die een heuvel op aan het klimmen waren. Voor ons was het een hele tijd turen voordat we überhaupt iets zagen bewegen, maar daardoor sprong gelijk de ervaring van veel safari's erboven uit. De leeuwen liepen echter op een gebied wat was afgesloten om de natuur weer wat te laten bij trekken. Betreden van deze gebieden kan dus ook een flinke boete opleveren. Maar de driver (Jackson) trok zich hier niet veel van aan en draaide met het busje off-road (iets wat je ook een boete kan opleveren). Waar iedereen dacht dat hij naar de heuvels toe ging, had hijzelf een ander idee. Dit werd duidelijk toen het busje de andere kant op ging en daarmee ook onze gezichten: 3 leeuwen lagen hun prooi, een koe van de masai, te verorberen. Zelden zoiets tofs gezien!!
Even verderop spotten we 2 cheeta's, waarvoor het duidelijk al te warm was. Als je het verschil tussen luipaarden en cheeta's niet zou weten zou je dan ook zeggen dat deze flink lui waren ;) Liggend onder een boom, waren ze waarschijnlijk aan het uitblazen van een nachtje jagen.
Toen de tocht vorderde zagen we nog meer 'big five' leden, namelijk buffels. Ook dat zijn machtig grote beesten, die niet heel snugger voor de dag komen ;) Na het spotten van de buffels hebben we denk ik ruim een uur een beetje rondgedwaald met de auto. Waar je 's ochtends met een hoop busjes op een kluitje rijdt, ben je op zo'n moment helemaal alleen. Uitgestrekte vlaktes zonder ook maar een teken van mensenleven te zien, 'normale' dieren zijn er namelijk genoeg! Dit uur leverde echter wel het gewenste resultaat. Jackson zat voortdurend de bosjes af te zoeken naar een luipaard, die kwam er jammer genoeg niet. Wel werden er weer leeuwen gespot. Ditmaal een mannetje die zichtbaar vermoeid naast z'n prooi (een gnoe) in slaap was gevallen. En op nog geen 50 meter afstand een verliefd koppeltje. Schitterend plaatje met een meertje op de achtergrond. Wat we daar zagen was wederom onvergetelijk, maar gebeurt tijdens de piekperiode om de 15 minuten. De gebeurtenis is samengevat in een foto en drie woorden: kort, maar krachtig.
Hierna was het tijd om richting de Mara River te rijden. Van tevoren waren Hilde en ik al erg benieuwd hoe we die zouden aantreffen. In Mulot is het namelijk zo droog, dat de farm niet langer water kan pompen uit de Amala River omdat het waterniveau te laag is. Tot ongenoegen van directeur Chris, die ik vloekend aan de lijn had afgelopen donderdag. Ter verduidelijking: waar de Amala River en de Nyangores River samenkomen, gaat de rivier verder als de Mara River. Daarmee is de Amala River dus een grote watertoevoer en wanneer dit waterniveau al laag is, beloofde het voor de Mara River niet veel beter. En dat bleek ook: het niveau is enorm laag, er zijn veel zandbanken te zien in het midden van de rivier en ook lijkt het op sommige plekken nauwelijks te stromen. Best verontrustend en zeker goed om daarmee de focus voor je onderzoek even op scherp te zetten!
Maar naast dat is het ook een mooie rivier: één blik op de rivier leverde dan ook al een plaatje met een aantal krokodillen op en een hele hoop hippo's (nijlpaarden).
Op onze weg terug werden we opnieuw getrakteerd op een familie leeuwen. Ditmaal een stuk of 4 leeuwinnen met goed verscholen wel 7 welpen :)! Tussen deze leeuwinnen lag verspreid over het veld de al verorberde zebra.
Opnieuw was deze dag dus meer dan geslaagd en om de safari helemaal af te maken werd de volgende ochtend nog even de zonsopkomst bekeken en kregen we nog wat mooie natuurspots te zien.

Jaloers geworden? Jullie zijn welkom in Kenia om deze wonderen te aanschouwen! En wanneer je niet in de mogelijkheid bent, droom dan maar weg bij de bijgevoegde foto's. Ondertussen hoop ik dan verder te gaan om m'n piepkleine steentje te kunnen bijdragen aan het behoud van deze schitterende plek!

Wilde groeten van mij en m'n dierenvriendjes!